علمی و مهندسی

تحقیق علمی

این بخش برای تأیید به نقل قول های اضافی نیاز دارد. لطفاً با افزودن استناد به منابع معتبر ، به بهبود این مقاله کمک کنید. اطلاعات بدون مرجع ممکن است مشکل ایجاد کرده و پاک شوند. (ژوئیه 2019) (نحوه و زمان حذف این پیام الگو را بیاموزید) پروژه های دانشجویی عمران انجام پروژه عمران پروژه های عمران

ارنست رادرفورد در دانشگاه مک گیل در سال 1905
در کمبریج ، رادرفورد شروع به همکاری با جی جی تامسون در زمینه تأثیر رسانایی اشعه ایکس بر روی گازها کرد ، کاری که منجر به کشف الکترون شد که تامسون در سال 97 به جهان ارائه کرد. رادیواکتیویته آن ، دو نوع را کشف کرد که از نظر قدرت نفوذ با اشعه ایکس متفاوت بودند. وی در ادامه تحقیقات خود در کانادا ، اصطلاحات اشعه آلفا و پرتو بتا را در سال 99 برای توصیف دو نوع مجزا از تشعشع به کار برد. او سپس کشف کرد که توریم گازی تولید می کند که باعث تولید رادیواکتیو می شود که خود رادیواکتیو بوده و مواد دیگر را می پوشاند. او دریافت که نمونه ای از این ماده رادیواکتیو با هر اندازه به طور یکسان برای پوسیدگی نیمی از نمونه به همان مقدار زمان نیاز دارد - "نیمه عمر" (در این مورد 11 دقیقه).

از سال 1900 تا 1903 ، شیمیدان جوان فردریک سودی (جایزه نوبل شیمی ، 1921) در مک گیل به او ملحق شد و وی مشکل شناسایی ترشحات توریم را برای وی تعیین کرد. هنگامی که او تمام واکنشهای شیمیایی معمولی را حذف کرد ، سدی پیشنهاد کرد که این گاز باید یکی از گازهای بی اثر باشد که آن را تورون نامیدند (بعداً مشخص شد که ایزوتوپ رادون است). آنها همچنین نوع دیگری از توریم را پیدا کردند که آن را Thorium X نامیدند و به دنبال یافتن آثار هلیوم بودند. آنها همچنین با نمونه های "اورانیوم X" از ویلیام کروکس و رادیوم از ماری کوری کار کردند.

در سال 1903 ، آنها "قانون تغییر رادیواکتیو" خود را منتشر کردند تا تمام آزمایشات خود را شرح دهند. تا آن زمان ، اتم ها اساس نابود نشدنی همه مواد بودند و اگرچه کوری پیشنهاد کرده بود که رادیواکتیویته یک پدیده اتمی است ، ایده تجزیه اتم های مواد رادیواکتیو یک ایده کاملاً جدید بود. رادرفورد و سودی نشان دادند که رادیواکتیویته شامل تجزیه خود به خود اتم ها به سایر مواد ناشناخته است. جایزه نوبل شیمی در سال 1908 به ارنست رادرفورد "به دلیل تحقیقات در مورد تجزیه عناصر و شیمی مواد رادیواکتیو" تعلق گرفت.

در سال 1903 ، رادرفورد یک نوع تشعشع را که توسط شیمی دان فرانسوی پل ویلارد در سال 1900 کشف شد (اما نامی از آن ذکر نشده است) به عنوان انتشار از رادیوم در نظر گرفت و متوجه شد که این مشاهدات باید چیزی متفاوت از اشعه های آلفا و بتا خود را نشان دهد. قدرت نفوذ بسیار بیشتر بنابراین رادرفورد به نوع سوم تابش نام اشعه گاما داد. هر سه اصطلاح رادرفورد امروزه به طور استاندارد مورد استفاده قرار می گیرند - انواع دیگر پوسیدگی رادیواکتیو از آن زمان کشف شده اند ، اما سه نوع رادرفورد از رایج ترین آنها هستند.

در سال 1904 ، رادرفورد پیشنهاد کرد که رادیواکتیویته منبع انرژی کافی برای توضیح وجود خورشید در میلیون ها سال مورد نیاز برای تکامل آهسته بیولوژیکی روی زمین است که توسط زیست شناسانی مانند چار داروین پیشنهاد شده است. فیزیکدان لرد کلوین پیشتر برای زمین بسیار جوانتری (به ویلیام تامسون ، بارون اول کلوین#عصر زمین: زمین شناسی) بر اساس ناکافی بودن منابع انرژی شناخته شده استدلال کرده بود ، اما رادرفورد در سخنرانی با حضور کلوین به رادیواکتیویته اشاره کرد. می تواند این مشکل را حل کند

طراحی لوگو با بهترین طراحان لوگو

در منچستر ، او با تابش آلفا به کار خود ادامه داد. او در ارتباط با هانس گایگر ، صفحه های سوزاندن سولفید روی و اتاقهای یونیزاسیون را برای شمارش آلفا ایجاد کرد. با تقسیم کل شارژ تولید شده آنها بر تعداد شمارش شده ، رادرفورد تصمیم گرفت که بار آلفا دو است. در اواخر سال 1907 ، ارنست رادرفورد و توماس رویدز به آلفا اجازه دادند تا از یک پنجره بسیار نازک به داخل لوله تخلیه شده نفوذ کنند. با جرقه زدن لوله به تخلیه ، طیف بدست آمده از آن تغییر می کند ، زیرا آلفا در لوله تجمع می یابد. سرانجام ، طیف روشن گاز هلیوم ظاهر شد و ثابت کرد که آلفاها حداقل اتم های هلیوم یونیزه و احتمالاً هسته های هلیوم بودند.

یک افسانه دیرینه وجود داشت ، حداقل در سال 1948 ، حداقل تا سال 2017 ، که رادرفورد اولین دانشمندی بود که تغییر مصنوعی یک عنصر پایدار را به عنصر دیگر مشاهده کرد و گزارش داد: نیتروژن به اکسیژن. بسیاری تصور می کردند که این یکی از بزرگترین دستاوردهای رادرفورد است. دولت نیوزلند حتی تمبر یادبودی صادر کرد با این باور که کشف نیتروژن به اکسیژن متعلق به رادرفورد است. از سال 2017 ، بسیاری از موسسات علمی نسخه های خود را از این تاریخ تصحیح کردند تا نشان دهند اعتبار کشف واکنش متعلق به پاتریک بلکت است. رادرفورد پروتون پرتاب شده را در سال 1919 شناسایی کرد و آن را به عنوان شواهدی برای تجزیه هسته نیتروژن (به هسته های سبک تر) تفسیر کرد. ) در سال 1925 ، بلکت نشان داد که قیمت واقعی